Neerbuigende collega’s. Wat doe je dan?

Muziek is haar leven. Dus toen Carmen een baan kreeg in de muzikale opleidingswereld kwam een droom uit. Maar de laatste jaren waren er allerlei verschuivingen in haar takenpakket. Nu zijn er veel misverstanden over wat ze wel of niet moet doen. Neerbuigende collega’s maken haar het leven zuur. Carmen kan haar tranen niet meer inhouden.

Vriendelijk op werk, verdrietig thuis

Carmen loopt steeds tegen hetzelfde probleem aan. Regelmatig zet ze nieuwe dingen op en als de structuur eenmaal staat, het project goed loopt, neemt een collega het werk van haar af. Ze laat niet merken hoe vervelend ze dit vindt: ze blijft vriendelijk lachen. Thuis moet ze huilen.

Als ik Carmen zie voor de eerste wandeling is ze helemaal ingepakt in mutsen en sjalen, terwijl het helemaal niet koud is. Ze heeft last heeft van nek en schouders. De werkdruk drukt zwaar op haar. Ze sprak haar directeur hierover en ze mag een wandelcoachtraject doen.

‘Ik dacht dat het zo hoorde. Ik paste me aan. Maar sinds kort weet ik dat het niet klopt en zeg ik er wat van. Daarop doen mijn collega’s heel naar: ik heb neerbuigende collega’s. Heel pijnlijk vind ik dat.’ De situatie maakt haar heel moe. Ze trekt zich vaak terug.

Verse muntthee van het land – Overstekend wild

Bruisend

Carmen wil meer duidelijkheid over haar takenpakket en haar collega’s beter aankunnen. Daarnaast wil ze haar eigen praktijk waarin ze zanglessen geeft verder opbouwen.

We wandelen en Carmen stapt in een stevig tempo door. Met de Basiswandeling vertraagt ze. ‘Hoe ben je als je vrij bent en het onmogelijk is om te falen?’ Alleen de gedachte al ontspant haar. Ik zie haar schouders een paar centimeter zakken, ze haalt diep adem en kijkt om zich heen. ‘Mooi hier’, zegt ze.

‘Eigenlijk ben ik bruisend, licht en soepel. Ik heb talenten, ik ben slim! Ik zie mezelf lopen in een witte zomerse jurk die om mijn lichaam zwiert.’ Terwijl ze vertelt zie ik dat haar blik opent en haar ogen helder staan. Ze is echt aanwezig.

Vrij kijken

Hoe ziet ze haar collega’s als ze zich zó voelt op haar werk? Ze kijkt naar de wolken in de lucht: ‘het zijn prima mensen. Met sommigen heb ik leuk contact. Ze vragen me wel eens waarom maak je je toch zo druk en nu denk ik waarom blijf jíj zo rustig?’ Ze moet lachen als ze eraan denkt. Ik zie dat ze gevoel voor humor heeft als ze zich kan ontspannen.

We wandelen verder. ‘Nu zou ik doorvragen als iemand zegt dat ik iets doe wat niet bij mijn werk hoort. Bij wie hoort die taak dan wel? Of ik zou deze vraag bij het afdelingshoofd neerleggen.’ Ze ziet geen neerbuigende collega’s maar gewone mensen.

Carmen raakt op dreef. ‘Als ik me dan tóch zo bruisend en vrij voel, wil ik mijn afdelingshoofd vragen of ik de dirigentencursus mag volgen. Dat is al lang een grote wens van me.’ Ze voelt zich licht.

Eye-opener door talenten

Bij de tweede wandeling bespreken we de Talententest. De uitslag geeft in één klap nieuwe inzichten en meer begrip voor de situatie waarin Carmen met haar ‘neerbuigende’ collega’s is beland. Ze blijkt een denker te zijn die het grotere geheel ziet en die als vanzelf vooruit denkt, in verschillende scenario’s.

Ze ziet het in de praktijk: Carmen ziet allerlei dingen, komt met nieuwe ideeën en loopt al vooruit. ‘Misschien denken mijn collega’s wel dat ik een bemoeial ben want ik bemoei me ook met hun werk. Waarschijnlijk omdat ik de dingen eerder signaleer.’

En ze wil helpen. Het liefst iedereen. ‘Maar nu zie ik voor het eerst dat mijn collega’s dat niet zo ervaren.’ Ze heeft inzicht in de dynamiek die zij zelf neerzet. Ze start dingen op die eigenlijk op andermans terrein horen en zo worden projecten door anderen overgenomen zodra ze zijn opgezet.

Onafhankelijk en vrij

Door deze kennis voelt Carmen zich onafhankelijker en vrijer. Ik hoef niet meer te vechten maar kan ook gewoon vragen aan collega’s waar zij mee bezig zijn. Voordat ik iets aanpak kijk ik eerst wiens verantwoordelijkheid het eigenlijk is en ik laat het gaan als het niet bij mij hoort. ‘Dat laatste valt niet mee voor mij!’ lacht ze.

Successen

Op het werk is ze rustiger, de werkdruk neemt af en haar nekklachten worden zelfs een beetje minder. Ze heeft weer meer energie daarom wil ze sinds jaren haar verjaardag vieren. ‘Ik heb zo’n zin om dat uitbundig te doen. Ik heb een heleboel mensen uitgenodigd en weet je: ze komen allemaal!’

Maar er is meer. Ze heeft abrupt vijf nieuwe klanten voor haar zangles-praktijk. Ze krijgt er energie van en ze krijgt complimenten over haar lessen. En: ze kocht een witte zwierige jurk!

‘Hoe breng je het geleerde in praktijk?’ vraag ik. ‘Ik heb het patroon doorbroken. Nu durf ik meer en stel vragen aan collega’s. Daarnaast ben ik ook losser van gedachten van wat ze van me denken. Als mensen aangeven dat ik te veel doe, accepteer ik dat. Ik zie nu ook waar ik voorheen de ‘fout inging’. Ik zie ze niet meer als neerbuigende collega’s. Wat een verademing. Daarnaast heb ik veel meer energie voor mijn passie: zangles geven.’

Auditie

Ik kijk naar Carmen. Ze is vrolijk, ontspannen en beslist. ‘Ik heb geen pijn meer in mijn nek. En heb ik al verteld dat ik inmiddels 13 zangles-klanten heb? En nog iets anders; ik heb auditie gedaan om een masterclass te gaan doen. Ik ben aangenomen!’ Ze staat stil midden op het pad en spreid haar armen.

‘Dit is wie ik ben. Ik volg mijn hart en doe mijn werk zo goed mogelijk. Ik weet beter wat er van me wordt verwacht en hoef me niet meer steeds te verdedigen. De wereld ligt voor me open.’

Op de groene weide zingt ze voor me: wow, wat een enorm volume uit zo’n kleine vrouw!

Je reactie op het artikel stel ik zeer op prijs. Geef het hier.

Hartelijke groet,
Hilde Backus
©Het Coach Bureau