Hoe afvallen je leven vergalt (en wat je wél kunt doen)

Stress! Ze heeft een prachtbaan, dat wel, als beleidsmedewerker bij een ministerie – maar het is immer hectisch en druk en ze voelt zich moe. Of we daar wat aan kunnen doen in de wandelcoaching, aan die vermoeidheid?

We gaan aan de wandel. In de natuur en met de Basiswandeling komt ze meer tot zichzelf en nabij haar diepe verlangens. En dan gaat het plotseling helemaal niet meer over de drukte, die de vermoeidheid geeft. Het gaat over haar gewicht. Ze is er streng en kritisch over. En verdrietig. Ze is sinds haar tienerjaren te zwaar, ook volgens de richtlijnen. Ze moest maar weer eens gaan afvallen, besluit ze terplekke. Ja, ze wil afvallen – en niet zo’n beetje ook. ‘Daar ga je me toch mee helpen?’

Kritiek

‘Zie je er tegenop?’, vraag ik haar? ‘Zeker’, zegt ze schouderophalend. En dan strijdvaardiger: ‘maar ik weet dat ik het kan. Ik kán het, want ik heb het al zo vaak gedaan.’ Ze vertelt over haar ervaringen met afvallen en diëten en ze blijkt niet alleen een ervaringsdeskundige, ze weet er enorm veel van. Ze weet alles over calorieën, punten tellen, verboden voedingswaren, vitaminen, vezels, groenten, fruit enz. En over wat ze juist wél moet eten.

Natuurcollage

‘Zullen we de natuur erbij halen, vraag ik, om even op een andere manier verder te zoeken?’. We componeren samen een natuurcollage van haar jarenlange strijd tegen de kilo’s en we zien hoe hard ze gewerkt heeft. Wat heeft ze veel gedaan! Ze merkt hoe zeer haar gewicht haar bezig houdt – ook in het dagelijks leven. Haar uiterlijk controleert ze voortdurend in de spiegel en dat gaat er niet zachtzinnig aan toe. Ze heeft eigenlijk altijd een kritisch stemmetje in haar hoofd.

Zwaarder dan ooit

We lopen door en we laten de ontdekkingen een beetje op ons inwerken. De zon schijnt op het water van de Kralingse Plas de natuur is aan het ontluiken. Wat is er in haar aan het ontluiken? Ze is een kei in afvallen, maar ze is nog beter in daarna weer aankomen. Ze weet alles van het jojo-effect en hoe zeer een lichaam dat eerst op rantsoen is gezet alles weer aangrijpt om aan te komen. Want, zo constateert ze met een schrik, ‘ik denk dat ik nu zwaarder ben dan ik ooit ben geweest. En eerlijk gezegd: zo voel ik me ook.’

Je bent niet zwak

‘Mag ik wat met je delen?’, vraag ik. Dat mag. Ik deel met haar dat ze geen uitzondering is en dat ze niet zwak is. De werking van het lichaam is heel complex. Van hetzelfde eten komt de een aan en valt de ander af. Ik zie haar ontspannen, een zachte glimlach. Toch weten we allebei dat deze kennis alleen niet genoeg is. Haar worsteling met afvallen en hoe ze zichzelf daarbij aanspreekt wordt het thema waar we mee verder gaan in de Vitaliteits-wandelcoaching.

Goede zelfzorg

In de volgende wandeling is ze meer ontspannen. We doen buitenoefeningen voor een steviger zelfvertrouwen. Ik deel andere en nieuwe kennis over voeding, onder andere hoe stress onze hersenen en denken beïnvloedt en hoe waardevol het is om liefdevol te zorgen voor jezelf. We doen de oefening ‘De boom van compassie’. Ze kiest een scheve fruitboom. Een boom met een verhaal. Hoe langer ze kijkt hoe mooier ze de boom vindt. Ze verandert, ze waardeert zichzelf en haar uiterlijk ook. Mijn verhoudingen zijn mooi, ik heb meer zin om mezelf te verzorgen en mooi te maken.

Wat is ze mooi

De wandeling daarna verrast ze me met een nieuwe jurk. Ze straalt. Wat is ze mooi. Ze besluit: een gezond gewicht is belangrijker dan een ideaal gewicht, een ideaal lichaam, een ideaal figuur. Het is genoeg geweest om zichzelf zo te martelen. Ze krijgt steeds meer compassie voor zichzelf. We doen lichaamsgerichte oefeningen en we kijken naar antwoorden op haar kritische stemmetjes.

Langzaam valt ze af

Haar ontdekkingen ondersteun ik met kennis over bewegen, voeding en ontspanning. Samen maken we een plan dat echt past bij haar leven. Het leuke bijproduct is: ze krijgt veel meer plezier in haar werk, haar leven, haar lichaam én wandelen. Dagelijks een uur minder achter de computer ruilt ze in voor een wandeling. Ze valt langzaam af. Het gaat niet rap en er is geen doel.

‘Ik weet hoe ik verder ga’ zegt ze tevreden, bij het afscheid. Ik kijk haar na en heb er vertrouwen in.

Het.