‘Waarom ben ik zo kritisch?’, verzucht Peter. ‘Iedereen is enthousiast over me!’ Peter (41) werkt bijna 10 jaar als audiovisueel medewerker bij een bureau dat evenementen organiseert. Hij maakt het plan, doet de technische voorbereidingen en de uitvoering. Hij werkt hard want er staat veel op het programma dit seizoen en de werkdruk is alleen maar toegenomen.
De managers van het bureau hebben een 24/7 instelling. Soms ontvangt hij mailtjes die in de nacht gestuurd zijn. Peter vindt het lastig om aan te kaarten dat het werk te veel voor hem is, ze zullen hem een aansteller vinden. En dat wil hij zeker niet.
Hij is moe en baalt er ook van dat hij niet duidelijk durft te zeggen waar het op staat. Hij vraagt zich af: waarom ben ik zo kritisch?
Waarom ben ik zo kritisch?
Peter komt aanlopen, zijn handen diep in zijn zakken. Hij zit vol. Hij praat over zijn werk en de drukte in zijn hoofd. De voorbereidende opdrachten voor het wandelcoachtraject heeft hij niet gedaan. ‘Te druk’ verontschuldigt hij zich.
Ik help hem zijn gedachten te verplaatsen. We kijken rond in de natuur en ik vraag hem:
‘Wat als je kostbaar bent precies zoals je bent en het is onmogelijk om te falen (net zoals de natuur)?’
Peter ontspant. Hij staat stil en tuurt in de verte. ‘Wow, dan ben ik vrij en doe ik wat ik wil’.
We onderzoeken het verder. ‘Ik ben in een huis, op een zonnige plek. Ik lees en fotografeer en ik ben er alleen.’ Hij zucht even voordat hij verder gaat. ‘Ik wil ook iets maken. Ik werk er met een team. We zijn met een klein groepje, een stuk of vijf mensen, en we werken samen aan iets moois. We creëren.’
Zijn stem stokt en hij wordt door verdriet overvallen. Wat raakt hem? ‘Samen mooie dingen creëren, dat is de essentie van wat ik graag wil. Ik realiseer me nu dat ik voortdurend om die essentie heen draai.’
Kleine stapjes
Zijn verdriet ontspant hem verder. Deze vurige wens voelt hij niet in alle drukte van zijn werk. Maar wensen kun je niet weg werken, hoe hard je ook werkt. Nu het gezegd is, is het waar. Het is wat hij wil.
We wandelen en praten over de verschillen tussen zijn huidige leven en zijn verlangen. We kijken naar een eerste kleine stapje in de richting van zijn essentie. Peter weet het feilloos. ‘Ik wil alleen zijn. Ik neem een week vrij en ga in mijn eentje op vakantie.’ Hij gaat naar de zon. Cool.
‘Wat kun je doen op je werk om meer bij de essentie te komen?’ Peter fronst een wenkbrauw. ‘Iets in de trant van in gesprek gaan, maar zo ver ben ik nog niet.’
Samenwerker
Tijdens de volgende wandeling is hij meer ontspannen. We kijken naar de uitslag van de Talententest. Hij is enorm gedreven, is zelfmotiverend en levert kwaliteit. Niets nieuws hoewel hij blij is om te weten dat hij kwaliteit levert.
Hij is creatief zowel conceptueel, in de uitvoering en ook bij het oplossen van problemen. Hij kan improviseren tot ieders geluk en geruststelling: Peter lost alle geluids- en beeldproblemen op gedurende het evenement. En daarbij is hij flexibel, hij doet het graag samen met anderen. Hij is een echte samenwerker. Iedereen is blij met hem. Maar hij? Zoals hij het zich voorstelt in de zon zo ziet hij het niet op zijn werk. Hij mist de saamhorigheid, de gelijkwaardigheid.
Wat je ziet ben je zelf!
De combinatie van zijn gedrevenheid en verantwoordelijkheidsgevoel veroorzaken een enorme interne druk. Zijn natuurlijke gedrevenheid slaat over in moeten. Als dan ook de omgeving extra werk vraagt, wordt de druk steeds groter. Peter herkent dit en langzaam dringt door dat het niet zijn managers zijn die hem aanstellerig vinden als het hem te veel wordt, hij zegt dit vooral tegen zichzelf! Hij is er stil van. ‘Jeetje’, zegt hij na een tijdje.
‘Hoorde je dat eerder in je leven, dat je je niet moest aanstellen?’
Dan vertelt hij over het gezin waarin hij opgroeide, als jongste van zeven kinderen. ‘Met jou wordt het nooit wat. Dat is de boodschap die ik heb meegekregen,’ vertelt Peter.
De herinnering stemt hem verdrietig. We wandelen verder en ik laat hem kennis maken met de Innerlijke Vriend. Peter: ‘hij is warm, ruimdenkend en energiek.’ We staan op een bruggetje en Peter wijst naar het water dat onder ons stroomt. ‘Mijn innerlijke vriend is als het water. Flexibel, begripvol, meegaand. Hij vecht niet, hij stroomt.’
Uitspreken wat je wil
Er komen concrete wensen met heldere teksten: ‘Ik zou willen zeggen dat we met het team wekelijks bij elkaar komen om de plannen door te spreken zodat ieder weet wat hij kan doen. Nu gaat er veel ad hoc (mis).’
Kort daarop heeft hij een functioneringsgesprek waarin hij aan zijn baas aangeeft wat hij wil. Als deze zijn waardering voor hem uitspreekt en belooft rekening te houden met zijn wensen, geeft dat een overwinningsgevoel.
Een andere werkomgeving?
De Talentenscan geeft Peter een heel goed gevoel. Maar liefst negen mensen laten van zich horen. Ze vinden hem leuk, zijn dol op hem. Een harde werker natuurlijk, gedreven, committerend en enthousiast. Hij verbindt het team en ook in het hele land weet hij mensen te verbinden. Ze noemen hem creatief, doelgericht, iemand die goed kan improviseren en nieuwe dingen creëert. Bovendien is hij professioneel en gestructureerd in zijn uitvoering.
Peter glundert bij het zien van zoveel positieve reacties. Het vertrouwen van zijn managers, de waardering van het team: het geeft hem een kick. Maar er zijn ook andere geluiden. Er wordt gezegd dat hij dingen laat lopen omdat hij weinig voor zichzelf opkomt en mensen vragen zich af of een andere werkomgeving niet goed voor hem zou zijn.
Kiezen voor een nieuwe weg
De laatste wandeling staat in het teken van keuzes maken. Het idee van weggaan naar een nieuwe werkplek komt dichter bij.
‘Het gaat iets beter op mijn werk maar ik zie dat ik niet wil werken met zo’n enorme werkdruk. Ik kan wel veel oplossen, maar iedereen verwacht dat ook van mij.’ En dan ‘durf ik weg te gaan bij deze club?
In het najaar was ik in de VS met een buitenlandopdracht. Ik werkte fantastisch samen met een heel leuk team, zo positief. Het klikte enorm en ze boden me werk aan.’ Het is een flinke stap en zijn plichtsgevoel zit hem in de weg. ‘Ik heb het gevoel dat ik hier dan iedereen in de steek laat.’
Wat zegt de Innerlijke Vriend? Hij is stil. Die zegt dat hij goed is, niet zo zelfeisend hoeft te zijn en ook dat hij wellicht beter past in een andere werkomgeving. Ik ben vrij om te gaan.
We staan stil en ik kijk hem aan. Zijn ogen staan rustig, een glimlach op zijn gezicht. Er staat een leuke man voor me die op het punt staat een nieuwe weg in te slaan. Een weg die goed voor hem is.
Maar eerst staat eindelijk zijn vrije week op het programma, een verwenweek voor hem alleen, op La Palma!
Hoe is het met jou? Wat doe jij als je beseft dat je kostbaar bent? Laat het ons horen in het reactieveld. Je inspireert anderen!
Hartelijke groet,
Hilde Backus
©Het Coach Bureau
Draai je ook om de essentie heen? Of ben je kwijt waar het je werkelijk om gaat? Wat wezenlijk voor jou is? Of is iedereen blij met jou maar ben je niet blij met jezelf? Durf je niet eerlijk te zijn naar jezelf en anderen? Wil je eerlijk zijn en kiezen voor een nieuw leven?
Dan is het beproefde individuele wandelcoachprogramma ‘Ontdek je Talent’ iets voor je. Een programma met in het hart 4 heerlijke wandelingen in de prachtige landgoederen Amelisweerd en Rhijnauwen.
Heb je belangstelling of een vraag?
Geef een reactie