Donkere wolken trekken weg. Sombere gevoelens verdwijnen.

Dit is deel 5 uit de serie van 8 blogs waarin Lotty het wandelcoachprogramma ‘Ontdek je talent en wie je bent’ volgt en haar zoektocht beschrijft op weg naar werk dat haar gelukkig maakt. Wat ging vooraf?

Deel 1 Ik wil niet mijn hele leven borden rond brengen

Deel 2 Alles mag!

Deel 3 Alles Anders

Deel 4 Hij voelt zich begrepen en opgelucht. Ik ook.

Lees vandaag:

Donkere wolken trekken weg. Sombere gevoelens verdwijnen.

Ik wandel veel vaker in het bos. De oude hond voelt zich jaren jonger in de vrije natuur. Ze geniet en slaat geen sloot over. Lopen is niet meer saai maar lekker! Het bos is maar tien minuten rijden. Waarom deed ik dit niet vaker?

Ik klik erop los met mijn smartphone en sta versteld van het mooie resultaat. 

Dan stuit ik op een fotografieworkshop speciaal voor bloggers. Fotograferen met je smartphone! Ik maak zelf heel veel gebruik van afbeeldingen, ook voor klanten. Het is een groeiend probleem om deze rechten-vrij te kunnen gebruiken. Mijn nieuwe iPhone heeft een fantastische camera waar ik veel mee doe. Heel impulsief geef ik me op. Heb er heel veel zin in.

Ik vertel mezelf hoe nuttig en zinvol dit is. Hier heb ik echt iets aan.

Blijkbaar vind ik het makkelijker te verkopen aan mezelf als ik iets aan de cursus heb! De Rots en Water training til ik daarom over de zomervakantie heen. Als ik het dán nog steeds zo leuk vind om te doen én geld over heb, kan ik het ook nog doen.

Ondertussen zit mijn zoontje echt in de lift. Wat een genot om hem te zien opbloeien! De Rots en Water training werkt goed voor hem en ik zie dat zijn sombere gevoelens afnemen. Zijn trainer is net samen met zijn vrouw een eigen bedrijf begonnen. Ik bekijk de website en zie dat er nog een hoop aan gedaan moet worden. Ik stel hem voor er advies over uit te brengen. Ik heb een uitnodiging te pakken bij hem en zijn vrouw in hun huis in het bos.

Er is een klik tussen ons en ik besluit daar gebruik van te maken. Misschien kan ik ideetjes met hen testen of misschien worden zij mijn eerste klant nieuwe stijl?!

Vaak gaan we samen voor schooltijd naar het bos. Als ik vraag wat hij er zo leuk aan vindt, antwoordt hij: ‘Het is zo lekker rustgevend.’ Als ik hem op een afstand onder een grote boom zie staan, krijg ik rillingen. Zo’n mooi symbool!

Nu ik stapjes zette van de droomvraag, realiseer ik me dat ik steeds beter kan denken en voelen wat ik écht fijn vind. Ik hoef niet te ‘vluchten’ door mijn werkplek te verplaatsen.

Het is bijzonder dat ik me nog steeds niet druk maak dat ik minder opdrachten heb. Ik besteed veel tijd aan het opzetten van een tweede website waar ik mijn persoonlijke columns op plaats. Met plezier heb ik 3 schrijf- en websiteproducten ontwikkeld (ook bruikbaar voor psychologen en hulpverleners) en ik zet ze op mijn zakelijke website. Laat de klanten maar komen.

Steeds als ik wandel, is het heerlijk. Tijdens het wandelen, zet ik mijn gedachten sneller op een rijtje en neem sneller beslissingen. Hoewel ik voor het eerst dit jaar nauwelijks werk heb, zie ik het als een cadeautje in plaats van als een probleem. Ik richt me even op mijn eigen ontwikkeling. Ik schrijf voor mezelf. Ik geniet van de vrijheid en ruimte nu ik niet de hele dag moet ‘tikken’ voor een ander.

Onverwacht krijg ik een heel leuke vraag van een oude bekende. Zij vraagt mij om te helpen de laatste wens van haar moeder in vervulling te laten gaan: haar levensgeschiedenis in een boekje verwerken. Haar moeder ligt in het ziekenhuis en hoe lang ze nog zal leven is onduidelijk. Er is haast bij.

Ik heb nog nooit eerder zoiets gedaan. Maar mijn bloed gaat stromen. Spannend. Dit moet mooi worden. Hier heb ik zin in. Een mooi verhaal schrijven. We spreken op zaterdagmiddag af en spreken alles door.

Ik doe het. 

Ik stel duidelijk mijn grenzen over de investering van mijn kant en delegeer een deel van de taken aan de familie.

Ik schrijf een column voor mijn eigen website en heb weer grootste lol bij het zoeken naar precies de juiste woorden. Als ik de column online zet, twitter ik me suf. Anders wordt het niet gelezen. De reacties zijn tof.

Dit is zo’n typisch piekmoment. Ik krijg waardering voor iets van mezelf. Dit is zó eigen en zó anders dan de commerciële opdrachten die ik doe!

In krijg de smaak te pakken en in een opwelling stuur ik een brutale tweet naar de hoofdredacteur van Het Tijdschrift Waar Ik Voor Wil Schrijven. Eerder heeft ze mijn e-mails genegeerd. Nu reageert ze tot mijn schrik! In dezelfde brutale lijn twitter ik terug. Een half uur later heb ik een je-mag-me-mailen-voor-een-afspraak te pakken. Dat is al meer dan genegeerd worden!

Ik gil, spring, dans. Een stap dichterbij wat ik het liefste wil: een eigen column in Het Tijdschrift. Je kunt maar beter bovenaan beginnen 😉

Hoe meer ‘leuke’ dingen ik doe, hoe duidelijker ik voel dat de commercie me helemaal niet ligt. Terwijl daar het geld is te verdienen, denk ik nog.

Ik zie steeds meer wat ik wel en niet leuk vind. Eigenlijk vind ik zoekmachines stom. Schrijven, dát is leuk. Ik zie het ineens heel helder. Ik wil nu alles aanpakken buiten het commerciële circuit. Het voelt alsof ik weer aan het begin van mijn bedrijf sta. Fris. Ik beoordeel opdrachten niet langer op de omzet die ik eruit haal maar op bevrediging.

Ik zal de trainer van mijn zoontje een voorstel doen over hun website. Het wordt mijn pilot, proefkonijn, testcase. En later show-case. Echt een leuke opdracht.

De zon schijnt. Dat is heel wat want we hebben een kille zomer tot nu toe. Ik ga naar buiten. Ik heb het nodig. Ik loop met mijn hond. Ga zitten in het gras. Geniet van de ruisende bomen. De bloemen. Zelfs van het onkruid. Het groene gras, de wind, de vogelgeluiden.

Ik geniet van mijn stappen. Ik geniet van het gevoel dat mijn zoontje aan het opkrabbelen is. En ben trots op hem. Dat hij zich heeft laten helpen. Blij dat hij mij vertrouwt.

Ineens realiseer ik me dat ik bén. Zoals ik daar zit. Met mijn billen in het gras. Zelfs als er niets meer te wensen over is en this is it, dán is het goed.

Ik ervaar hoe het leven is en in golfbewegingen verloopt. Na regen komt zonneschijn is zo’n cliché dat waar is. Er zijn. Accepteren. Mezelf oké vinden. Wandelen. Goede gesprekken voeren. Dan ga ik vanzelf doen.

Lotty

Lees volgende week hoe Lotty verder wandelt in haar zoektocht naar geluk in haar werk in ‘Dingen doen die ik leuk vind’.

Wil je meer belevenissen lezen van Lotty? Kijk op www.lottyrothuizen.nl.

Je reactie op het blog van Lotty is welkom op ons weblog.

Hartelijke groet,

Hilde Backus
© Het Coach Bureau