De kracht van verbeelding

Dank voor de leuke en herkenbare reacties op het artikel in het magazine van het Financiële dagblad van 19 juni “Zo, nu ben ik er voor een ander!”, over mensen in (top)functies die bereid zijn hun functie met bijbehorende hoge inkomen, mooie auto enz. op te geven ten behoeve van werk om andere te helpen. Ik werd geïnterviewd omdat ik een aantal van deze mensen coachte. Betekenis willen hebben voor mensen is een wens die ik steeds vaker zie bij mensen die ik coach. Gelukkig zijn er steeds meer mensen die durven te kiezen voor wat zij werkelijk belangrijk vinden in hun leven en werk.

Deze keer is mijn  wandelcoach e-zine geschreven door Jackie. Zij volgt een wandelcoach traject en schreef een boeiend verslag van de eerste wandeling. Jackie werkt en is opgeleid als communicatieprofessional èn kunstenaar. Ze verdient haar geld in de communicatie, en de communicatieplannen maken en uitvoeren bieden niet meer dezelfde voldoening als waarmee ze ooit het vak instapte. Het kost haar daarom bijzonder veel energie. Met haar kunstenaarschap geeft ze vorm aan haar verbeelding en loopt ze over van ideeën. Die bewaart ze voor de dagen dat ze voor zichzelf werkt als kunstenaar. Haar aanvankelijke wens voor het coachtraject was te zoeken naar een andere invulling van haar communicatierol, om zo haar oorspronkelijke plezier te hervinden. Maar onverwacht pakt dat geheel anders en verrassend uit!

Lees het in haar weergave van de eerste wandeling die we half juni liepen.

Wandelcoach ezine-artikel: De kracht van verbeelding

door Jackie van de P.

Het eerste wat ik zag, toen ik het wandelpad aan de Rhijnauwselaan insloeg, was een distelvink voor me op het hek. Het verhoogde mijn gespannen maar opgewekte stemming. Ik was te vroeg voor de afspraak en liep daarom door naar een weiland met koeien, waar ik het daarop volgende kwartier gebiologeerd naar bleef staan kijken.

Kijken naar dieren vind ik leuk, ik word er rustig van. ‘Kijken naar dieren’ had ik ook opgeschreven als een van de wensen voor de opdracht ‘Mijn grootste wens’. Maar, vroeg ik me af, zou ik daar in een toekomstig beroep wat mee willen? En wat dan? En bederf ik het genot van het dieren kijken niet door er mijn beroep van te maken? Door bijvoorbeeld te kijken, te analyseren en te beschrijven als een bioloog? Nee, gedver, dat wil ik helemaal niet.

Maar wát wil ik dan wel? En daar speelde zich het bekende patroon af van: bedenken dat ik iets wil; het leggen van de lat, hoger en hoger en hoger; om er vervolgens van af te zien. Ik hoopte dat Hilde me zou kunnen helpen de impasse te doorbreken van het denken in cirkels en het verlagen van de onmogelijk hoge hindernissen die ik voor mezelf opwerp.

Sterke kant

Na de kennismaking gingen we op weg. Zonder geleuter meteen aan de slag. Hilde vatte de omschrijving van mijn werk samen: “Dus je typt, je praat met mensen in een door tl-licht verlichte ruimte, je coördineert, werkt volgens plannen en maakt dus niets zelf.” Ik moest lachen om deze weinig inspirerende samenvatting. Op haar vraag welke elementen in mijn werk me wel aanspraken somde ik op: het contact met mensen; de omgang met uiteenlopende typen; het afstemmen van mijn houding en gedrag op de ander om zo te komen tot een goed contact, een opening voor een gesprek, oplossing van een probleem. Ik doe dat door te kijken, te luisteren, te voelen zonder oordeel. Als bij een dier, ik zie alles.

Hilde vroeg hoe het zou zijn als ik wat zou doen met die eigenschap? Dat vond ik leuk. Ik weet dat het een sterke kant van mij is. Noem het ook als sterk punt tijdens sollicitatiegesprekken. Maar heb er nooit bewust over nagedacht om het een kernactiviteit van mijn werk te maken. Het is gewoon een middel in de omgang met mensen en dieren. Ik kon ook altijd goed overweg met paarden die bijvoorbeeld te boek stonden als vals. Of kwaaie buurvrouwen.

Verbeelding

Toen kwam de wondervraag. Ik stond onmiddellijk op scherp. Gebruik het woord ‘wonder’ en mijn aandacht is getrokken. Ik vind ‘wonder’ een mooi woord. Het komt voor in sprookjes, wat ook van toepassing was op de omgeving. In mijn ooghoeken zag ik de elfen, kabouters schemeren tussen de bomen en in het water. Sterrenstof danste in het licht.

Hilde: “Je merkt er niets van, want je slaapt. En als je ’s ochtends wakker wordt is alles van je afgevallen wat op je drukte”. Vervolgens schetste ik de dag die zich vanaf dat moment af zou spelen. Die dag leek erg op een dag uit het afgelopen half jaar, voorafgaande aan mijn huidige baan. Ik zat zoals dat heet ‘op de bank’ in afwachting van een nieuw project. Die periode had ik vanuit mijn kunstenaarschap, twee exposities en drie opdrachten voor het inrichten van twee etalages en het ontwerpen van een website. Iedere ochtend kon ik niet wachten om naar de zolder te gaan om verder te werken aan mijn ‘Nachtzwaluw’ (beeldengroep van MDF-plaat) en ‘Karbonkels’ (porseleinen tegels met afdrukken van gevonden sieraden).

Mijn droomdag had diezelfde intentie met dit verschil dat er nu een klantcontact bijzat en dat ik de beelden maakte in opdracht van. Dus de verbinding met de echte wereld. En dat bruggetje mis ik nu. Dat bruggetje legde Hilde door met mij het droombeeld te vertalen naar mijn huidige leven. Ik had het zelf kunnen bedenken. Als communicatieadviseur doe ik niets anders dan het beschrijven van de huidige en gewenste situatie en de strategie om er te komen. (Overigens klinkt dit laatste heel professioneel en daadkrachtig, maar meesttijds heb ik het gevoel dat ik maar wat doe en dan meestal ook maar half.)

Concreet maken

En daar voltrok zich voor mij het wonder. Tijdens het concretiseren van mijn dromen, realiseerde ik me plotsklaps dat ik niet zozeer illustraties wilde maken voor een klant, maar de klant met mijn tekeningen etc. wilde helpen een ander licht te werpen op de zaak. En de zaak zou kunnen zijn: een vastzittende fusie; een productvernieuwing; een onverkoopbaar beleidsprogramma; een verziekte sfeer binnen een team etc.

En ik realiseerde me dat ik dit ongevraagd al heb gedaan! Ik hielp bijvoorbeeld bij het bedenken van een metafoor voor een fusie. Ik heb de gewoonte om te tekenen tijdens vergadering. Dat helpt me beter te concentreren. Tijdens een vergadering over de stroeve relatie tussen beide partijen, verbeeldde ik zo de gedachten die het onderwerp bij me opriepen. Dit beeld werd dankbaar in ontvangst genomen, want ineens was zichtbaar wat men al die tijd al onbewust had geweten. Een ander moment liet ik mijn collega´s zien hoe, door reorganisaties, de ziel uit ons team was gegleden. Ik toonde een grijze sok met een gat, waardoor je een rode sok zag. Daarmee wilde ik zeggen dat onder de laag van vermoeidheid en frustraties, we warme, enthousiaste mensen waren met hart voor de zaak.

Als ik dit zou willen hoefde ik er niet zo veel extra’s voor te doen. Dus niet nog eens een jarenlange studie of andere gekkigheid. Ik heb namelijk de belangrijkste competenties al in huis: creativiteit en het vermogen me te verplaatsen in uiteenlopende onderwerpen, en de mogelijkheid om mensen warm te maken voor mijn ideeën.

Licht

Het was alsof het licht aanging. Alsof er na jaren een deurtje openging in de doos waar ik in zit opgesloten. Om het wonder te laten geschieden hoefde ik het idee alleen maar uit te proberen in de praktijk, en voor aanscherping voor te leggen aan anderen.

Ik ga praten met mijn werkgever en een oud-collega van VROM en bespreek met hen mijn toekomstplannen en hoe ik daar invulling aan kan geven in mijn huidige baan en daarbuiten als freelancer. Dat het zo simpel kan zijn.

Sinds deze vrijdag ben ik zo blij en had maandag zelfs zin om naar mijn werk te gaan. Niet zozeer om het werk, maar om zo snel mogelijk een afspraak te maken met mijn werkgever. Ik zal er ook niet omheen draaien en haar vertellen waar ik mee bezig ben. En dat ik de komende tijd wil kijken hoe ik meer creativiteit in mijn werk kan brengen; mijn sterke punten beter kan benutten; een verbinding kan maken tussen kunst en communicatie.

Blij

Ik ben blij. Ik hoop dat ik dit gevoel vast kan houden en ‘mijnheer Bang’ en ‘mevrouw Demotivatie’ weet te beteugelen. Maar ergens heb ik het gevoel dat er nu niets meer mis kan gaan. Dit is de deur die ik al jaren zoek. Wat ik daarachter zie is, naast kersverse perspectieven, vooral het inzicht dat ik genoeg in huis heb om er een product van te maken wat iemand misschien ook nog wil kopen. Tot nu toe liet ik me leiden door vacatures en andere eisenlijstjes die door anderen waren opgesteld.

Maar dat je ook in dit volwassen leven ‘winkeltje kan spelen’ en je eigen producten kan verkopen, geweldig. Wellicht boor ik wel een nieuwe markt aan! Ik ga proberen (weer) meer te gaan doen wat ik leuk vind. Daarmee komen de kansen, spannende, fijne dingen op mijn pad.

—-

Verspil je ook te veel energie aan de dingen die niet meer bij je passen? Wil je ook de kracht van verbeelding ervaren en kijken naar de concrete mogelijkheden in je werk en leven? Dan is een individueel wandelcoach traject in de prachtige bossen van Amelisweerd iets voor je. In 4 wandelingen onderzoeken we je diepste wensen, je natuurlijke talenten en je drijfveren. En we ontdekken concrete mogelijkheden en je komt al in actie om de eerste stappen te nemen op weg naar realisatie. Kijk op De coachprogramma’s

Geïnspireerd door dit wandelcoach artikel? Neem een abonnement en ontvang tweewekelijks een artikel met praktische en bruikbare tips, ideeën, ervaringen en inspiratie over talentvol, succesvol en gelukkig werken. Ga naar Het Coach Bureau Op elke pagina vind je een formuliertje om je aan te melden. Wanneer je dat doet ontvang je tevens de gratis wandelcoach e-course: ‘De 5 stappen naar optimale inzet van jouw talent’.