Edwin van den Boom: Van bankman tot docent: Een Zalig Willen
‘De druppel was: geen zeggenschap meer over mijn agenda en veel minder contact met klanten. Toen trok ik het niet meer…’ Edwin van den Boom (48) is Financieel Planner. Hij werkte bijna 25 jaar in de financiële wereld. Tien turbulente jaren in privé- en zakelijk leven en een burn-out gingen vooraf aan zijn uiteindelijke ‘Zalig Willen’.
Tropenjaren
Edwin: De afgelopen 10 jaar waren tropenjaren. Eerst een echtscheiding en daarna 5 jaar (mantel)zorgen voor mijn nieuwe liefde. Ze had kanker. In maart 2015 is ze overleden. In die jaren ben ik ook zelf nog een paar keer onder het mes geweest.
Tegelijkertijd had de financiële crisis de wereld op zijn kop gezet. De bankenwereld veranderde: de nadruk kwam op regelgeving en verantwoording. Mijn baan veranderde van een commerciële naar een administratieve. Alles moest ik vastleggen. Ik kwam steeds verder van mijn klanten af te staan. En die klanten vond ik nou net zo leuk.
Thuis
Mijn hoofd en lichaam werden loodzwaar en ik hield het uiteindelijk niet meer vol. Thuis zitten was niks voor mij. Ik voelde me ongemakkelijk voor mijn collega’s die nu alles moesten opvangen. Ik wandelde veel. Na een paar weken kreeg ik een vrijer gevoel in mijn hoofd. En toen ging ik pas echt nadenken. Deed ik nog wel wat ik leuk vond? Lag het alleen aan die tropenjaren of was er méér aan de hand? Wilde ik nog twintig jaar bij de bank werken? Ik wilde van moeten naar willen. Maar hoe?
Mijn werkgever de Rabobank heeft allerlei programma’s om mensen snel weer aan de slag te krijgen. Een arts, fysiotherapeut en psycholoog werken samen om je in 8 weken weer boven Jan te krijgen. Ook zijn er programma’s om je te heroriënteren en eventueel een switch te maken. Maar ik wilde zélf in the lead zijn en bij mijn herstel en heroriëntatie niet ‘afhankelijk’ zijn van mijn werkgever. Maar: hoe pak ik dat aan?
Pas toen dacht ik aan een coach
Ik Googlede op ‘Het roer om’. Meteen las ik een artikel van Het Coach Bureau. Pas toen dacht ik aan een coach. Een wereld ging voor me open toen ik las over wandelcoaching. In de vrije natuur met iemand over je situatie praten en je gedachten de vrije loop laten in plaats van een gesprek in een saaie kantoorkamer. Wat een briljant idee! Ik herkende mezelf in de verhalen op de website. Ik meldde me aan voor de gratis e-course en kocht het boek ‘Op weg naar plezier in je werk’ van Hilde Backus.
Eerst ging ik zelf wandelen. Mét het boek. Ik moet zeggen, het voelde onwennig: bezig zijn met hoe je loopt, ademt, voelt en kijkt. Maar na een minuut of twintig kwamen, geholpen door het prachtige landschap, emoties en een stroom aan gedachten los. Eerst over wat ik níet meer wilde. Later over wat ik wél zou willen. Toch liep ik na een tijdje vast. Ik vond het lastig om goed te benoemen wanneer ik in een flow was geweest. Ik bleef een beetje in cirkeltjes denken en miste diepgang. Toen besloot ik om Hilde zélf te bellen. Zij had het boek geschreven, dus bij wie kon ik beter terecht dan bij de schrijfster?
Van betekenis zijn
De klik was er meteen en Amelisweerd was mooi. Samen onderzochten we mijn authentieke wensen. Ik praatte honderd-uit. Hilde hield me op koers. Ik wilde communiceren, van betekenis zijn, kennis over dragen en het liefste wil ik (jonge) mensen helpen een weloverwogen keuze te maken voor hun toekomst. Ik zie dat zij op jonge leeftijd keuzes moeten maken die beslissend zijn voor hun verdere leven, terwijl ze vaak nog geen flauw benul hebben wat ze later willen worden. En toen ontdekte ik dat ik de financiële wereld definitief achter me wilde laten. Pfew. Wat een ontdekkingen in één wandeling.
Verlangen
Mijn verlangen werd aangewakkerd en verder wandelend rijpte de richting van onderwijs. Ik had er eerder over nagedacht maar dacht ook: zit het onderwijs op een 48-jarige starter te wachten?
‘We kunnen onderzoeken of ze op je wachten’, zei Hilde. Wat maakt dat ik zo gepassioneerd vertel over kinderen helpen keuzes maken, welke ideeën heb ik over hoe ik mijn kennis op een levende manier ga overdragen, waarom ga ik me prettig voelen in het beroep van docent? Naarmate we het idee verder uitdiepten stond ik mijzelf steeds meer toe mij goed te voelen bij de switch. Hilde stimuleerde me om concrete afspraken met mensen uit het vak. Dat was het welbekende duwtje. De remmen gingen los, haha.
Realiteit
In de aanloop naar de tweede wandeling heb ik gesproken met de directeur van de middelbare school waar ik zelf heb gezeten. Ik heb gesproken met mensen die een zelfde traject hebben gedaan als wat ik voor ogen had. Ik heb een interview gezien met een directeur personeelszaken van een school voor MBO die aangeeft dat de komende jaren een flink tekort aan docenten gaat ontstaan. Het werd duidelijk dat er kansen zijn in het onderwijs. Vervolgens heb ik gesproken met de coördinator van de lerarenopleiding om te bezien hoe ik de omscholing naast mijn werk zou kunnen vormgeven. Ik beschik namelijk niet over de financiële buffer om er een tijd zonder inkomen tussen uit te kunnen.
Tenslotte heb ik, ongelooflijk spannend, met mijn leidinggevende besproken dat ik deze switch wilde gaan verkennen. Het betekende gevoelsmatig een inbreuk op mijn zekerheden. Hoe zou hij reageren? Maar zijn reactie was geweldig! Juist het feit dat ik de ‘ballen’ had om uit mijn comfortzone te stappen werd gewaardeerd. Niet lijdzaam afwachten maar zélf de regie nemen. Het gevolg is dat mijn leidinggevende nu meedenkt en ook zijn netwerk inzet om mij te helpen stage-ervaringen op te doen en de juiste keuzes te maken.
Een Zalig Willen
Inmiddels zijn we vier maanden verder. Ik ben begonnen met een maatwerktraject aan de lerarenopleiding. Ik geniet met volle teugen. Ik voel me bevrijd. Ik werk fulltime (ik ben verhuisd naar mijn oude afdeling Private Banking waar ik jaren accountmanager was. Ik werk wat meer in de luwte), loop op mijn vrije woensdag stage, ga op woensdagavonden zelf naar school, studeer een uur of 20 en moet lessen voorbereiden. Dat laatste kost nog érg veel tijd. Daar staat tegenover dat ik lóvende kritieken krijg van mijn stagebegeleiders, zowel van de stageschool als van mijn eigen opleiding, en dat geeft dan veel energie. Ik word gesteund door mijn leidinggevende in de keuzes die ik heb gemaakt.
Ik heb zélf gekozen voor mijn hersteltraject, ik heb zélf gekozen welke switch ik ging maken. En dus moet het met een beetje geluk mogelijk zijn om binnen een jaar mijn onderwijsbevoegdheid te halen als docent economie en vervolgens mijn nieuwe wereld in te stappen. Ik kijk er enorm naar uit! Het is een Zalig Willen.
Edwin van der Boom
Herkenbaar wat Edwin meemaakt of verwerkte? Je reactie is welkom!
© Het Coach Bureau
Geef een reactie