Alles Anders: Energievreter en energiegever

Dit is deel 3 uit de serie van 8 blogs waarin Lotty het wandelcoachprogramma ‘Ontdek je talent en wie je bent’ volgt en haar zoektocht beschrijft op weg naar werk dat haar gelukkig maakt. Wat ging vooraf?

Deel 1 Ik wil niet mijn hele leven borden rond brengen

Deel 2 Alles mag!

Lees nu:

Alles Anders

Er is iets geks aan de hand. Die eerste wandeling die ik maakte in aanloop naar het echte wandelcoachtraject heeft veel in werking gezet. Alsof er een zet aan het vliegwiel is gegeven. Door te fantaseren heb ik aandacht gegeven aan mijn verlangens, mijn behoeftes, dingen die ik leuk vind. Het cirkeltje van in problemen denken is doorbroken.

Als mijn zoon een paar dagen daarna in een onhandelbare bui is waar ik geen draai aan kan geven, vraag ik hem of hij morgenochtend met me mee gaat naar het bos. Voor schooltijd. Tot mijn verbazing zegt hij ‘ja’.

Nu doorbreken we samen de sleur als we om half acht uit de auto stappen bij het bos. Het wordt een hele andere wandeling dan ik gewend ben. Over onbegane paden, door een afgesloten gebied waarvoor we over een hek klimmen. Ik glimlach als mijn zoon een slak helpt door hem een stuk verderop weer neer te zetten. ‘Dat scheelt best veel lopen voor hem.’

De hond duikt in moddersloten en ik val van een steile helling op mijn billen naar beneden.

We maken foto’s. We delen weer iets. Geen problemen, geen huiswerk, geen opstandigheid. Vrijheid.

Op de terugweg in de auto eet hij tevreden een boterhammetje. ‘Zullen we het morgen weer doen?’ vraagt hij.

Alles anders

Door de dag zo actief in de natuur te beginnen, lijkt alles anders. De hond ligt de rest van de dag voor pampus. Ik draai veel swingende muziek tussen mijn opdrachten door. Aanstaande zaterdag heb ik geregeld dat mijn zoon uit logeren gaat en ik ga een avondje swingen met mijn lief.

Rots en Water

Ik krijg bericht van de trainer dat er voldoende inschrijvingen zijn om de Rots en Water training door te laten gaan. ‘We beginnen morgen.’ zegt hij. Ik vind het spannend. Als mijn zoontje het ook maar leuk vindt, anders heeft het geen zin.

Na de training komt hij enthousiast thuis. ‘Ik heb huiswerk!’ roept hij blij? Hè? Hoor ik dat goed? Blij met huiswerk?

‘Ik moet elke ochtend boksen. Chinees boksen. Met jou!’ Hij glundert. Dat is lang geleden.

In de loop van de week ontdek ik dat ik mijn opdrachtgevers steeds voorrang geef op de dingen die ik leuk vind om te doen voor mijn eigen bedrijf.

Eerst dit af. Dan dat. En dan pas iets voor mezelf.

Maar er is altijd iets wat eerst moet. Ik realiseer me ook dat een belangrijke opdrachtgever die zorgt voor het grootste deel van mijn inkomen, een grote energievreter is. Drie dagen in de week begint mijn werkdag met artikelen tikken over een onderwerp waar ik niks mee heb. Binnenkort houdt deze opdracht op. Dat betekent een flinke terugval in inkomsten.

Voor het eerst krijg ik het er niet benauwd van maar ben ik opgelucht!

Twee weken later

Het is meivakantie geweest. En ik ben blij dat het erop zit. Vakantie is voor mij een beetje halfslachtig genieten. Ik kan me geen vrije dagen veroorloven –vind ik- maar zoonlief is wel vrij. Dus ik probeer tussen de bedrijven door te werken.

Wat niet lukt.

Zo geniet ik dus van geen van beiden. Wat een domme zet!

Ik knijp er tussenuit en maak alleen een wandeling. Ik denk na over de energievreters en energiegevers in mijn leven. Veel buiten zijn doet me goed.

Daarom neem ik voor het eerst sinds twee jaar de tuin onder handen en probeer alle vrije momenten iets te doen.

Ik zit op mijn knietjes om onkruid te wieden, hak met een bijl, sloop met een breekijzer en timmer plantenbakken in elkaar. Ik graaf een boom uit, repareer een tafel en leg zelfs een stukje terras. Ik spuit met de hogedrukspuit. Ik ben zo lekker bezig dat ik helemaal geen zin meer heb om aan mijn bureau te zitten.

Schrijven. Voor wie eigenlijk? Lichamelijke activiteit, handen in de aarde, iets creëren, het doet me op dit moment veel meer.

Dé energievreter is mijn zoon.

Ik baal ervan en vind het vreselijk. Maar het is niet anders. Hij vraagt veel negatieve aandacht. Kan zichzelf niet vermaken. Zit niet lekker in zijn vel. Ik maak me zorgen om hem maar ik ben ook boos. Gefrustreerd. Het houdt me bezig en het houdt me af van mijn werk.

Ik wandel weer. Alleen. Een voorbereidende wandelopdracht. Wanneer was ik in flow? Ik hoor de bomen ruisen.

Flow

Ik heb het met schrijven. Met schilderen. Zelfs de muren in de latex zetten kan ik in flow. Iets voor het eerst doen en niet weten hoe het uitpakt. Geconcentreerd bezig zijn en daarna intens tevreden zijn. Heerlijk!

Flow heeft ook te maken met ongestoord door kunnen gaan. Dat lukt me nu zelden. Steeds als ik er net lekker in zit moet ik iets anders doen.

Ik kom achter nóg iets vreemds. Ik krijg zelden complimenten voor mijn werk. Terwijl ik weet dat mijn klanten wél tevreden zijn. De motivatie moet altijd uit mezelf komen en dan nog moet ik vaak aan de klant vragen of ze even laten weten wat ze ervan vinden.

Maak ik ze er ‘blij’ mee? Werken ze met tegenzin aan hun website en balen ze dat ze geld kwijt zijn aan tekst, blog en nieuwsbrief. Als mensen de waarde er niet van inzien, kunnen ze het ook niet waarderen.

Ik vraag me af: hoe krijg ik meer flow in mijn leven? Daar wil ik het over hebben als ik ga wandelen met Hilde.

Lotty

Lees volgende week hoe Lotty verder wandelt in haar zoektocht naar geluk in haar werk in ‘Hij voelt zich begrepen en opgelucht. Ik ook’.

Wil je meer belevenissen lezen van Lotty? Kijk op www.lottyrothuizen.nl.

Je reactie op het blog van Lotty is welkom op ons weblog.

Hartelijke groet,
Hilde Backus
© Het Coach Bureau