Verlies verweven in jouw leven.

Evenwicht vinden tussen de zorgen in de palliatieve fase, de golven van verlies en je eigen leven blijven leven.

Als je geliefde in de palliatieve fase terecht komt staat jouw wereld op zijn kop en is de toekomst plotseling onzeker. Het kan gaan om één van je ouders, een zus, je partner, goede vriend(in).

Hoe gaat het leven er de komende periode uitzien? Hoe combineer je de zorgen en mogelijk ook de zorg voor je geliefde met je eigen leven en gezin? En hoe ga je om met elke nieuwe fase binnen de palliatieve fase, elke nieuwe golf van verlies?

Levend verlies

Levend verlies is heel kort gezegd het verlies van iemand die er nog is. Het zijn terugkerende gevoelens van verlies en rouw, in dit geval tijdens de palliatieve fase van een geliefde. Levend verlies komt voor als de toekomstverwachting constant moet worden bijgesteld en je afscheid moet nemen van verwachtingen. Gedachten aan hoe het leven had kunnen verlopen als de ziekte of beperking er niet was geweest.

Dit komt je misschien bekend voor:

• Je voelt je schuldig als je iets voor jezelf doet en vind het lastig om nee te zeggen tegen tijd samen doorbrengen want: nu kan het nog.
• Je piekert over de toekomst, dit houdt je regelmatig wakker.
• Hierdoor ben je moe, moe, moe waardoor je sneller snauwt tegen je kinderen en man.
• Je voelt je hier weer schuldig over want ook zij hebben indirect te maken met levend verlies en worden mogelijk ook geraakt door het toekomstige (over)lijden.
• Regelmatig heb je last van lichamelijke klachten. Hoofdpijn, een andere eetlust, futloosheid en een verminderde concentratie
• Als reactie op de golfjes van verlies en rouw die elke keer opnieuw opduiken merk je dat je je afsluit voor je omgeving. Zij snappen lang niet altijd wat dit verlies met jou doet.
• Als de telefoon gaat ben je bang voor slecht bericht en loop je weer op je tenen.
• De toekomst voelt onzeker, je bent bang voor wat nog komen gaat in de palliatieve fase en voor mogelijk lijden.
• Hoe kan je blijven deelnemen aan het leven met de zorgen, de onzekerheid en altijd het komende verlies dat op de achtergrond aanwezig blijft?

Wat als je deze zorgen en pijn niet aanpakt?

Wat gebeurt er als je te lang wacht en door blijft lopen met je zorgen en pijn? In de spagaat blijft tussen leven en geleefd worden door de situatie? De kans is groot dat je over je eigen grenzen heen gaat. Dat er nog minder energie overblijft en je er hierdoor niet kan zijn voor je geliefde en je omgeving zoals je graag wilt. Dat je contact verliest met je omgeving en je sociale netwerk doordat je geen tijd voor hen vrijmaakt en niet laat weten wat je nodig hebt. En dat je vastloopt in je rouw als de terminale fase aanbreekt en je geliefde komt te overlijden.

Het kan anders

Hoe zou het zijn als je zonder schuldgevoel ruimte maakt voor jezelf en wat jij nodig hebt? Als er een goede balans is in zorgen voor je geliefde en je werk & gezin waarbij je afspraken hebt gemaakt met je werkgever en je gezinsleden. Als je met voldoende energie je week doorgaat, niet bij het minste of geringste snauwt en ongeduldig bent. Dat je bewuste oplaad momenten inbouwt, je de goede gesprekken voert en hierdoor rust ervaart.

Over mij

Ik, Lineke, heb door mijn jarenlang werkzaam zijn in de zorg gezien wat de impact is van het uitbehandeld zijn op de patiënt zelf maar ook op de naasten. Ik heb persoonlijke ervaring met een naaste die in de palliatieve fase terecht is gekomen en alle vragen en onzekerheden die elke keer weer op duiken.

Ik heb gemerkt hoe waardevol het is om met een coach te praten over dit levende verlies.  En hoe de natuur en het wandelen hierbij helpend en helend kan zijn.

Ik zie het effect van wandelend gecoacht worden aan mijn coachees. Hoe ze tot rust komen tijdens een coachwandeling, dat de schouders ontspannen en ze rustiger ademen. Dat ze al lopend en pratend doorvoelen wat er speelt, structuur aanbrengen in die soep van gedachtes en nieuwe inzichten krijgen. Dat er soms emoties vrijkomen en dat dit ook weer lucht brengt. En dat de natuur hierbij inspiratie bied en perspectief. Alles wat eigenlijk zo nodig is als er sprake is van (levend) verlies.

Deze ervaringen, samen met mijn jarenlange (wandel)coachervaring zet ik graag voor jou in. Zodat jij op een voor jou passende manier het evenwicht terugvind tussen de zorg(en) en je eigen leven met werk en gezin. En het verlies verweeft in jouw leven terwijl er ook door jou geleefd wordt.