Zomerserie De Stoute Schoenen Vandaag: Casper

Iedereen treft ze weleens, de eenzame wandelaar in het regenachtige bos. Soms hebben ze iets droevigs over zich en vraag je je passant af wat er in hun hoofd omgaat. In deze rubriek trekken we de stoute schoenen aan en informeren we naar het verhaal achter de voetstappen. 

In eerste instantie lijkt de jongeman een beetje te schrikken, dat hij op deze regenachtige zaterdagochtend zomaar wordt aangesproken. Hij was duidelijk met zijn gedachten ergens anders. “Ik had u helemaal niet aan zien komen, sorry.”

Hij vindt het echter geen probleem om een paar korte vragen te beantwoorden, en we gaan even op een omgevallen boom zitten. “De reden dat ik u niet had opgemerkt is dat ik bezig was met een oefening.” Dat was de verslaggever niet opgevallen. Het betrof in ieder geval geen oefening van het sportieve soort, zoveel is duidelijk. “Nee, ik heb een wandelcoach. En zij heeft me een aantal opdrachten gegeven voor de komende weken. Dat ik hier nu alleen wandel, is er al een van. Dit had ik een paar maanden geleden nooit gedaan, zo alleen rondlopen in een bos. En ze heeft me een wandeling gemaild, die zij met een knipoog ‘Zen in 7 stappen’ heeft genoemd. Ik was bezig met stap 3.”

Wandelcoaching is een vorm van coaching die steeds meer in opkomst is en grote potentie blijkt te hebben, aldus recent gepubliceerd wetenschappelijk onderzoek. “Op het moment dat u me aansprak was ik, dit zal u vreemd in de oren klinken, bezig me te beseffen dat niets in de natuur over mij oordeelt. Dat ik helemaal goed ben zoals ik ben.” Het klinkt heerlijk en wat zweverig, dat moet ook ik toegeven. Hij vervolgt: “Ik ben een heel nuchter mens, dus ik was ook sceptisch. Maar ik zal u zeggen: ik voelde zojuist de vrijheid en de openheid van de natuur.” Hij wijst naar de open vlakte een paar honderd meter verderop. “En precies toen kwam ik daar langs. Dat versterkte het gevoel nog meer. Het klopte zo goed, dat ik er een beetje om moest lachen”, grinnikt hij.

“Zal ik u iets laten zien?” Ik knik. “We zitten hier nu al een tijdje, langs het wandelpad, op een boomstam. Die open vlakte vinden we allebei mooi en indrukwekkend. Maar heeft u gezien dat hier aan onze voeten kleine bloemetjes bloeien? Ook mooi he? Of dat er verderop een vogeltje zingt? Ik leer daar nu aandacht voor te hebben, en dat voelt erg goed”. Ik moet toegeven dat ik daar niet op had gelet. Ik vraag hem naar de reden voor zijn coaching en hij vertelt dat dat onder anderen door het overlijden van zijn moeder en problemen op werkgebied was begonnen. “Maar door dat wandelen, door echt met mezelf te zijn, kom ik tot rust in m’n hoofd. Ik merk echt effecten, elke dag weer.

Fijn om even gesproken te hebben, maar ik ga nu weer verder!” We nemen afscheid en ik kijk hoe hij wegloopt. Na 100 meter zie ik hem stilstaan en om zich heen kijken. Wandelen in dit prachtige gebied en er zo intens van genieten: daar kan je inderdaad alleen maar beter van worden!

Als dat geen goed nieuws is!

Elles Messchaert

Elles volgde de Wandelcoachopleiding.  Al schrijvend aan haar reflectieverslagen voor de opleiding herontdekt ze haar plezier in schrijven. Creatieve (schoolkrant)schrijfsels waren in de loop der jaren verdwenen in wetenschappelijks papers en scripties. Haar verslagen beginnen braaf maar veranderen in heuse krantartikelen, zonnetjes van de week, editorials, boeiende recensies, een vrolijk moodboard en een rubriek De Stoute Schoenen.
De Stoute Schoenen zet ze voort in deze Zomerserie. De mensen die ze al wandelend interviewt zijn echt, evenals hun verhaal.
Eerder schreef ze: Tere gevoelens en de natuur, over haar eerste proefklant in de Wandelcoachopleiding.
Elles Messchaert is psycholoog, verlieskundige en wandelcoach. Zij coacht jongeren die een dierbare zijn verloren met de vraagstukken die dat met zich meebrengt.

We stellen je reactie op dit artikel zeer op prijs. Laat het ons weten op ons weblog.

Hartelijke groet,

Hilde Backus
© Het Coach Bureau