Verboden gevoelens: vermoeidheid bij moederschap en het effect op je werk

Joyce (29) studeerde international business, ze reist veel als accountmanager voor een machinefabriek. Ze geniet van de cultuurverschillen en verbindt moeiteloos verschillende mensen. Door de crisis en een reorganisatie verschraalt haar baan. Ze is meer op het kantoor in Nederland, bezig met administratieve zaken. Ze ontmoet haar klanten niet meer. Ze wil weg. Maar hoe? En wat wil ze dan?

In blijde verwachting

Als we onze eerste wandeling maken is Joyce hoogzwanger. Ze ziet erg uit naar haar baby. Eigenlijk is het wel handig dat ze nu niet hoeft te reizen, maar haar werk is ongelooflijk saai.

Een baby, een andere baan: er zal veel veranderen in haar leven. Hoe zou ze het willen, dat nieuwe leven? We wandelen en Joyce geniet van de weidsheid van de ligweide in Amelisweerd. Ze zou er in willen duiken en dat doen we dan ook. Zittend in het hoge gras en kauwend op een grasspriet vertelt ze wat ze wil.

Hoge gras in de ligweide – Zomerse Wilg

Ze wil werken met mensen. Die mist ze nu enorm. Ze spreekt over het nieuwe leidinggeven en heeft het over luisteren en inspireren, mensen verbinden en hen vrijheid en verantwoordelijkheid geven. Ze wil zich er verder in ontwikkelen. Ze straalt.

Het resultaat van de Talententest is overduidelijk: Joyce wil invloed hebben, is soepel met mensen en is een echte manager. Ze kan zich daar helemaal in vinden. ‘Nu ga ik er ook voor, voor mijn nieuwe stijl van leidinggeven’.

Zoon

Joyce krijgt een zoon ze is dolblij. Langzaam komt ze weer op gang na de bevalling en gaat terug naar haar oude, saaie baan. Vol goede moed maakt ze plannen voor haar nieuwe rol. Ze wil graag op zoek naar haar nieuwe managementbaan en ze merkt dat ze kansen heeft.

Maar ze is moe. De vermoeidheid bij moederschap hakt er flink in.

Vermoeidheid bij moederschap: moe is moe

Als we elkaar bij de derde wandeling ontmoeten is het een mooie zomerdag. Joyce verzucht: ‘ik ben moe, wat een werk een kind. Ik kom niet toe aan het zoeken naar een nieuwe baan. Ik ben kapot van al die gebroken nachten’, zegt ze verwijtend, denkend aan haar kind. En ‘ik erger me eigenlijk aan die vieze troep van hem’ zegt ze zachtjes en beschaamd. ‘Alles plakt in huis’. Haar schouders zakken.

De baby huilt veel. Joyce nu ook. Snikkend zegt ze dat ze niet kan slapen en veel ruzie maakt met haar man. Het valt me tegen, moeder zijn. Ze schaamt zich. Ik kan het tegen niemand zeggen. Iedereen is blij voor me met zo’n mooie zoon. En ik klaag over vermoeidheid bij moederschap.

Zijn met wat er is

We lopen onder het gebladerte over bruggetjes. Ik luister en vat samen wat ze voelt. We staan stil bij een grote overhangende stam van een boom.

‘Zo is het en niet anders. Misschien wilde hij recht groeien maar hij hangt over het pad. Gevoelens, verlangens, angsten. Ze zijn er. Je hebt ze.’

Joyce ontspant. Ze is stil. Met haar natte wangen kijkt ze naar de boom. En dan naar mij. ‘Ik ben niet slecht. Mijn zoon is niet slecht. Mijn man is niet slecht. Ik hoef me niet te schamen. We hebben allemaal onze gevoelens. Niks mis mee.’

Zijn met wat er is. Joyce haalt diep adem. ‘Ik heb behoefte aan ruimte en rust, aan tijd voor mezelf’.

Libelle – Paddenstoelen – Eind van de middag in Rhijnauwen

Hoe wel?

In plaats van zich schuldig voelen, luistert ze naar haar behoefte aan eigen tijd. Ze bespreekt haar behoeften met haar man en is benieuwd naar de zijne. Door de situatie te accepteren, kan Joyce zonder verwijten in gesprek met haar man. Het horen van elkaars verlangens en geworstel brengt hen dicht bij elkaar.

Joyce wil een eigen dag in de week. Een kindloze, volwassen-mensendag. Ze kiest voor haar vrije woensdag. Een vriendin en haar man nemen ieder een dagdeel. Haar man neemt het plakkerige eetritueel meer voor zijn rekening.

Rust

Vanuit de rust ziet ze meer leuke dingen aan haar zoon. Ze heeft meer geduld met hem en accepteert dat ze uitlijkt naar de tijd dat hij uit de luiers is. Ze maakt er geen punt meer van.

Als ik haar zie voor de vierde wandeling ziet Joyce er uitgerust en blij uit. Mijn man en ik zijn zo’n goed team nu. Hij neemt met liefde de kleef-zaken van mij over en gunt me mijn eigen tijd. Ik voel me fitter en hij heeft de vrouw weer terug waar hij op viel. Ik voel weer energie om mijn nieuwe baan te vinden. Dat gaat me zeker lukken.

Tips voor als je je schaamt

• Sommige gevoelens geven ons schaamte en schuld. Er is maar een manier om er mee om te gaan: accepteer dat je het voelt. Adem diep. Laat het waar zijn. Het is niet anders. Ben mild.
• Wandelen in de natuur helpt. De natuur is. De natuur leeft het voor. De natuur oordeelt niet. Laat je inspireren
• Let op voor de conclusies die je verbindt aan je gevoelens. Ik deug niet, ik ben slecht, de ander is slecht. Ons brein gaat zijn eigen gang en trekt deze grote algemene conclusies. En die kloppen niet. Schud jezelf wakker. Focus op acceptatie van je gevoelens en op je wensen. Wat wil je met deze gegeven situatie? Wat helpt jou?
• Bepaalde gevoelens, zoals die over moederschap, worden maatschappelijk gezien omgeven door een roze wolk. Je moet het leuk vinden en er blij mee zijn. Onderzoek toont aan dat stellen met kinderen minder gelukkig zijn dan met kinderen. Onderschat het niet.
• Laat je eens inspireren door de Zijnskaarten van Hans Knibbe (oprichter School voor Zijns orientatie). Er staan spreuken en teksten op die je doen realiseren dat je niet meer hoeft te klussen aan jezelf. Verfrissend!

Ik zie uit naar je reactie op dit artikel op mijn weblog. Is het herkenbaar voor je? Heb je nog andere tips?

Hartelijke groet,
Hilde Backus
© Het Coach Bureau